گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو- احمد رضاپور؛ بمب اتمی مخرّبترین سلاح جهان است. در طول تاریخ فقط دومرتبه از تسلیحات هستهای استفاده شده که هر دو بار، توسط ارتش آمریکا و در خلال جنگ جهانی دوّم علیه شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن بود. تخمین زده میشود که قریب به ۸۰ هزار نفر در هیروشیما و ۷۰ هزار نفر در ناکازاکی در جریان این حمله اتمی کشته شدند. [۱]
در روز اول ژانویه ۱۹۶۷ / ۱۱ دی ۱۳۴۵، پیمانی تحت عنوان منع گسترش تسلیحات هستهای موسوم به NPT اجرایی شد. ۱۹۱ کشور عضو سازمان ملل پای این پیمان را امضاء کردند.[۱] طبق پیمان NPT، پنج کشور آمریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه و چین (اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل) کشورهای دارنده بمب اتمی لقب گرفتند و برهمین اساس مجاز به تولید و دخیره تسلیحات هستهای بودند (!) زیرا که قبل از اجرایی شدن پیمان NPT ساخت بمب اتمی و آزمایش آن را انجام داده بودند.(!) هندوستان، پاکستان، سودان جنوبی و رژیم اسرائیل از همان ابتدا این پیمان را امضاء نکردند. دولت هند معتقد بود پیمان NPT جهان را به «اقلیّت پنج کشور دارنده سلاح هستهای» و «اکثریت فاقد سلاح هستهای» تقسیم میکند؛ لذا از همان ابتدا با این امر مخالفت کرد. پاکستان نیز به دلیل رقابت و دشمنی با هندیها، زیر بار تعهدات این پیمان نرفت. رژیم اسرائیل هم هیچگاه از NPT پیروی نکرد. برنامه هستهای اورشلیم از دیدگاه ناظران جهانی پنهان نگه داشته شده و این رژیم هیچگاه وجود بمب اتمی را تایید یا تکذیب نکرده است. حتی «جان اف.کندی» رئیسجمهور اسبق آمریکا، به شدّت اصرار داشت که «تلآویو باید در مورد فعالیتهای هستهای خود شفافسازی کند.» اصراری که البته با ترور «کندی» خاتمه یافت!